Σημαντική απόφαση με ευρύτερες προεκτάσεις στο μεταναστευτικό και στο καθεστώς πολιτογράφησης εξέδωσε το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι η τέλεση γάμου αλλοδαπού με Κύπριο πολίτη δεν θεμελιώνει αυτοδικαίως δικαίωμα παραχώρησης της κυπριακής υπηκοότητας.
Ευρεία διακριτική ευχέρεια του κράτους
Καθοριστικό το ιστορικό και η συμπεριφορά του αιτητή
Το Δικαστήριο έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο γεγονός ότι το Διοικητικό Δικαστήριο εξέτασε διεξοδικά τον διοικητικό φάκελο του αιτητή και έλαβε υπόψη το συνολικό ιστορικό και τη συμπεριφορά του. Όπως σημειώνεται, υπήρχαν προβληματικές εκφάνσεις, οι οποίες σχετίζονταν και με περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, στοιχεία που κρίθηκαν ουσιώδη για την τελική απόφαση απόρριψης της αίτησης.
Συμβατότητα με ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο
Το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε ότι η άρνηση εγγραφής του αιτητή δεν παραβιάζει ούτε το Άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής), ούτε το εφαρμοστέο ενωσιακό δίκαιο, ούτε το Άρθρο 15 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Όπως επισημαίνεται στην απόφαση, ο καθορισμός των προϋποθέσεων κτήσης και απώλειας της ιθαγένειας αποτελεί, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τη νομολογία τόσο του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κυριαρχική αρμοδιότητα κάθε κράτους-μέλους. Εφόσον η απόρριψη βασίζεται σε αντικειμενικά και εύλογα κριτήρια που αποσκοπούν στην προστασία των συμφερόντων του κράτους και δεν εισάγει δυσμενείς διακρίσεις, κρίνεται νόμιμη.
Δεδικασμένο για μελλοντικές υποθέσεις
Η απόφαση θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ξεκαθαρίζει το νομικό πλαίσιο για την εγγραφή αλλοδαπών ως πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω γάμου και αναμένεται να αποτελέσει σημείο αναφοράς για παρόμοιες υποθέσεις στο μέλλον, ενισχύοντας τη θέση της Πολιτείας ως προς τη διακριτική της ευχέρεια σε ζητήματα ιθαγένειας.
