Τα τελευταία 2,5 χρόνια η πανδημία έφερε όλους εμάς αντιμέτωπους με τον φόβο, την αγωνία και την αμφιβολία για το πολυτιμότερο αγαθό, την υγεία μας. Φτάσαμε σε ακραία απομόνωση, σε πολυδιάστατα υγειονομικά πρωτόκολλα και μέτρα, τα οποία σκοπό είχαν την αναχαίτιση της εξάπλωσης του COVID-19. Πιστεύαμε ότι η κατάσταση στα νοσοκομεία και στα προσωπικά ιατρεία ήταν τόσο καλή, όσο να καθησυχαζόμαστε για εμάς και τους γύρω μας. Στο πλαίσιο της πανδημίας, γύρω από την οποία κρύβονται και ποικίλα συμφέροντα, πράγματι υπήρξε προσπάθεια για μια αξιόλογη προσφορά προς όσους νόσησαν, αλλά και για τη σταδιακή μείωση του αριθμού των κρουσμάτων.
Αυτό όμως που προβληματίζει είναι το σύστημα γενικότερα, οι βάσεις του και ο τρόπος αντιμετώπισης άλλων περιστατικών, εκτός από αυτά του κορονοϊού. Ουδείς πλέον μπορεί να αμφισβητήσει, πως, παρά τις προσπάθειες των αρμοδίων υπηρεσιών, το σύστημα εξακολουθεί να νοσεί. Δεν νοσεί μόνο, αλλά χαροπαλεύει παίρνοντας μαζί του και άλλους…Κατά καιρούς εφαρμόστηκαν νέα σχέδια υγείας με μεγαλύτερο αυτό του ΓΕΣΥ. Στόχος του ΓΕΣΥ ήταν η μείωση της πληθώρας των ασθενών στα νοσοκομεία και η καλύτερη εξυπηρέτησή τους σε ένα προσωπικό γιατρό της επιλογής του. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να υπάρχει το «χάος» στα νοσοκομεία και μάλιστα στα επείγοντα περιστατικά. Από εμπειρία, αλλά και από τις ιστορίες συμπολιτών, τα επείγοντα του δημόσιου νοσοκομείου αποτέλεσαν και αποτελούν «εφιάλτη» παρά φροντίδα και σιγουριά.
Είναι κρίμα, αν σκεφτεί κανείς την πιο πρόσφατη περίπτωση της 43χρονης μητέρας που έφυγε από τη ζωή τόσο ακαριαία και άδικα στα επείγοντα, αφήνοντας πίσω τα έξι παιδιά της, επειδή απλώς δεν είχε «εγγραφεί». Η γυναίκα παρουσίασε υψηλή πίεση και έτσι ο άνδρας της την συνόδευσε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας. Σύμφωνα με την εκδοχή του νοσοκομείου, δεν ζητήθηκε safe pass, ούτε τα γεγονότα έγιναν ακριβώς έτσι όπως τα δήλωσε η οικογένειά της. Αντίθετα, σύμφωνα με τη μαρτυρία του μεγαλύτερου άτυχου γιου της, δε της προσφέρθηκε η αναγκαία εξυπηρέτηση και ταυτόχρονα έμεινε στην αναμονή μαζί με άλλους τόσους ασθενείς μέχρι που ξεψύχησε. Όλα έγιναν σε 15 λεπτά…
Έτσι, γεννιέται η απορία: Τι θα γινόταν αν η μητέρα έμπαινε έγκαιρα μέσα και λάμβανε την κατάλληλη αγωγή; Τι θα γινόταν, αν δεν ήταν απαραίτητη η εγγραφή των ασθενών στο τμήμα των πρώτων βοηθειών; Τι θα γινόταν αν σταματούσε επιτέλους η γραφειοκρατία; Ίσως κατάφερνε να γιορτάσει τα γενέθλιά της την ερχόμενη Κυριακή…με τα έξι παιδιά της.
Ζητάμε να μας εξηγήσουν τα ανεξήγητα. Ζητάμε επιτέλους ένα σύστημα υγείας απολύτως δωρεάν, ζητάμε οι πρώτες βοήθειες να είναι ΠΡΩΤΕΣ, αλλά και ΒΟΗΘΕΙΕΣ. Ζητάμε να αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλες τις οικογένειες που κατά καιρούς αδικήθηκαν, σε όλους τους ασθενείς που ταλαιπωρήθηκαν. Όμως για ποια δικαιοσύνη μιλάμε, όταν πλέον η κα. Aksu και ο/η κάθε κύριος/κυρία δεν είναι πλέον κοντά μας…
GREEN PRESS CYPRUS. NEWS
