Χτες, στις 24 Σεπτεμβρίου 2025, η αποκάλυψη του σκανδάλου με τις συμβάσεις πτητικών μέσων δασοπυρόσβεσης έπεσε σαν κεραυνός σε μια ήδη καμένη Κύπρο. Ένας λειτουργός του Τμήματος Δασών φέρεται να είχε στενές σχέσεις με εταιρεία που απορρόφησε εκατομμύρια ευρώ για μέσα που θα έπρεπε να σώζουν δάση και ζωές. Και ενώ οι φλόγες των πυρκαγιών του Ιουλίου άφησαν πίσω τους καμένα χωράφια, κατεστραμμένα σπίτια και απελπισμένους ανθρώπους, κάποιοι προτιμούν να «καίνε» την εμπιστοσύνη του κόσμου με υπογραφές συμβάσεων και διασυνδέσεις.
Τα πτητικά μέσα που θα έπρεπε να πετούν πάνω από τις φωτιές, να σβήνουν τις φλόγες και να σώζουν το πράσινο, μετατρέπονται σε σύμβολα της αποτυχίας και της διαφθοράς. Οι διαδικασίες ήταν «σύμφωνα με το νόμο», οι ευθύνες απογειώθηκαν και προσγειώθηκαν μακριά από κάθε συνέπεια, και η κοινωνία παρακολουθεί με αμήχανο θυμό.
Οι πυρκαγιές του Ιουλίου δεν ήταν μόνο φυσικό φαινόμενο· ήταν μια πρόγευση των συνεπειών της αδράνειας. Κάθε δέντρο που κάηκε, κάθε σπίτι που καταστράφηκε, κάθε παιδί που είδε το οικογενειακό του περιβάλλον να απειλείται ήταν απόρροια μιας διαχείρισης που προτιμά τα προσωπικά συμφέροντα από το δημόσιο καλό.
Και τώρα, λίγους μήνες μετά, αποκαλύπτεται πως οι αποφάσεις για τα πτητικά μέσα δεν βασίζονται στην ανάγκη προστασίας των πολιτών, αλλά στις «σωστές» σχέσεις και τα υπέρογκα κέρδη για τους λίγους εκλεκτούς. Η κυβέρνηση μιλά για σχέδιο, η κοινωνία βλέπει μόνο αεροπλάνα που ποτέ δεν πετούν εκεί που χρειάζονται.
Η Κύπρος καίγεται. Οι πολίτες ζουν τον καπνό, τη στάχτη και την αβεβαιότητα. Και κάποιοι συνεχίζουν να παίζουν Monopoly με δημόσιο χρήμα. Αν η επόμενη φωτιά χτυπήσει, δεν θα φταίει η φύση. Θα φταίει η ίδια η αδράνεια και η απληστία που μετατρέπουν τον δημόσιο ρόλο σε προσωπικό κέρδος.
Αυτή τη φορά, οι πολίτες δεν θα κοιτάξουν απλώς. Θα θυμηθούν ποιοι προτίμησαν να κοιτούν τις τσέπες τους, ενώ ολόκληρη η χώρα καιγόταν.
