Ο πρώην βουλευτής του ΑΚΕΛ – Νέες Δυνάμεις Πανίκος Σταυριανός είναι το τελευταίο κελεπούρι των Οικολόγων. Μιλάμε για έναν πολιτικό ο οποίος προτίμησε να τα χαλάσει με το κόμμα του παρά να ψηφίσει την αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών.
Το έκανε διότι, όπως εξήγησε, το νομοσχέδιο τού θύμιζε γάμο και διότι μεταξύ άλλων ένιωσε ότι… αδικούσε τους στρέιτ! Στον κύριο Σταυριανό είχαν εξηγηθεί εξαντλητικά η ανάγκη όσο και η φιλοσοφία του νομοσχεδίου, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Επέλεξε να ταυτιστεί με την Ακροδεξιά στην ψηφοφορία και έριξε, το χειρότερο εάν με ρωτάτε, και εκείνο το «σέβομαι τα δικαιώματα» κ.λπ. στο τέλος για να στηρίξει τα «αλλά» του.
Εάν είχε επικρατήσει αυτή η άποψη μεταξύ πολλών άλλων, τα ομόφυλα ζευγάρια τα οποία από κοινού αγόραζαν ένα διαμέρισμα λ.χ. θα συνέχιζαν να είναι έρμαια της όρεξης των συγγενών οι οποίοι με τον θάνατο του ενός ή της μίας γυρνούσαν και έπαιρναν απλώς τη μισή περιουσία που αποκτήθηκε με τη δουλειά άλλων. Υπήρξαν περιπτώσεις όπου άτομα αναγκάστηκαν να πουλήσουν το σπίτι τους για να δώσουν το μερίδιο.
Εάν περνούσε η άποψη του κ. Σταυριανού και των άλλων ακραίων και αδιάφορων να καταλάβουν σε όλους τους χώρους, δύο άτομα τα οποία ζούσαν για δεκαετίες μαζί, όταν αρρωστούσε ο ένας ο άλλος/άλλη δεν ήταν σε θέση ως μη στενός/στενή συγγενής (!) να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο εάν η οικογένεια δεν τον/την ήθελε εκεί. Και τέτοια περιστατικά υπήρξαν. Και πολλά άλλα.
Το λόμπι εναντίον αυτής της απλής αναγνώρισης των βασικότερων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχε λυσσάξει τότε, θυμάστε; Ερχόταν η συντέλεια του κόσμου, της κοινωνίας, των πάντων. Μέχρι το 2019, τα τελευταία στοιχεία που δόθηκαν, 467 ετερόφυλα ζευγάρια και 100 μόλις ομόφυλα είχαν κάνει χρήση αυτής της κατοχύρωσης της συμβίωσής τους. Δεν προέκυψε ούτε και ένα ζήτημα. Και τι ζήτημα να προέκυπτε άλλωστε, πέραν των προσπαθειών λαϊκιστών και οπισθοδρομικών στην πολιτική να κάνουν καριέρα καβάλα στα πιο πρωτόγονα αισθήματα της κοινωνίας και στο ρατσισμό μέρους της;
Διαβάστε περισσότερα στο ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM
