Του Ανδρεου Κυριακου
Σε άλλες χώρες παραιτούνται επειδή με το υπηρεσιακό όχημα πήγαιναν τα παιδιά σχολείο. Στη χώρα μας, όπου δεν έμεινε σκάνδαλο διαφθοράς χωρίς πατέντα, κάθε μέρα είναι η ίδια. Μόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνεται φασαρία, και αυτή όμως πρόσκαιρη, φλύαρη, από τα διαβατήρια στον τοίχο με γκράφιτι που ξέβαψαν, και μετά κάτι άλλο… Ειλικρινά εκεί που νιώθεις ότι κάτι πιάνει πάτο εντοπίζεται νέο τούνελ. Που πάμε αλήθεια; Που βαδίζουμε; Τι έμεινε στους πολίτες να ελπίζουν είτε για το Κυπριακό, είτε για την Οικονομία, είτε για την Υγεία και την Παιδεία; Παντού βολέματα, σκάνδαλα, απού φάει φάει. Την ώρα που έπρεπε όλοι οι τομείς να είναι συνδεδεμένοι για να διασωθεί το περιβάλλον από το οποίο όλα εξαρτώνται. Μια καταιγίδα το είδατε αρκεί για να τα καταστρέψει όλα στο διάβα της. Μεταξύ αυτών και παράνομα υποστατικά, πρόχειρες κατασκευές και όλα όσα συνδράμουν από τη βάση της κοινωνίας για να δημιουργούν το από φάει φάει, απού σιωπήσει περισσότερο, απού ρουσφετολογήσει περισσότερο. Το χαστούκι πρέπει πρώτα εμείς να το φάμε, διότι φίλες και φίλοι το να φωνάζεις για τη διαφθορά και την ίδια ώρα να παίρνεις τον… δικό σου για να σου σβήσει πρόστιμο, να σου επισπεύσει ραντεβού, να σου κανονίσει το μωρό στην ΕΔΥ σε κάνει το ίδιο με αυτό που σε κατατρώει.
Δεν ξέρω ειλικρινά ποιος είναι ο τρόπος να βγούμε από τα μπουντρούμια της διαφθοράς. Ενδεχομένως με ένα νέον ρεαλισμό, όχι όπως αυτόν που περιγράφει ο αναπλ. Πρόεδρος του ΔΗΣΥ αλλά της ρεαλιστικής παραδοχής ότι είμαστε βυθισμένοι στους βόθρους και ότι η βρωμιά πλανάται πάνω από όλους μας. Είτε θα την απωθήσουμε μαζί είτε θα την παίρνει ο αέρας λίγο από εκεί και λίγο από εδώ.
Ή ταν ή επί τας. Για τα παιδιά μας να μεγαλώσουν σε καθαρό αέρα, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
