Κρατά ψηλά το λάβαρο για την επιστροφή της πόλης του Ευαγόρα στους νόμιμους κατοίκους της, για δεκάδες χρόνια. Υπό τις δύσκολες συνθήκες του σήμερα, με τις τουρκικές μεθοδεύσεις να κορυφώνονται, η Άννα Μαραγκού πιστεύει ότι από την Αμμόχωστο θα ξεκινήσει ένα κύμα που θα αγκαλιάσει όλη την κατεχόμενη γη μας και τον καθένα που πονάει για την πατρίδα του… γιατί όπως μας εξηγεί, σκοπός της κίνησης ΜΟΝΟ Η ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ, είναι η επανένωση της πατρίδας μας.
Τονίζει πως χωρίς αυτήν ουδέποτε θα μπορέσει η Κύπρος να ευημερήσει και να γίνει ένα «κανονικό» κράτος. Η πίκρα ξεχειλίζει στην κουβέντα μας όπως και η απογοήτευση. Δεν πτοείται όμως, έχει αποθέματα δυνάμεων και θέλοντας να συνεγείρει όλους, διαμηνύει: «Η απώλεια της Αμμοχώστου είναι η απαρχή της απώλειας του νησιού μας».
Σημειώνει πως «τώρα είναι η στιγμή να ενώσουμε δυνάμεις για να ενώσουμε και τον τόπο μας, και τότε θα ζητήσουμε από την παιδεία μας να βγει από τα στεγανά και τα ψέματα και να αντιμετωπίσει μια νέα γενιά με τις ιστορικές αλήθειες για να μπορέσει και εκείνη με τη σειρά της να πατήσει γερά στη γη της».
-Tα όνειρα για την αγαπημένη πόλη της Αμμοχώστου έγιναν στάχτη μετά την παράσταση του Ταγίπ Ερντογάν στην κατεχόμενη πόλη. Και ποιοι θα σηκώσουν το βάρος για να δημιουργηθεί ελπίδα για τους Αμμοχωστιανούς που για χρόνια ετοίμαζαν τις βαλίτσες της επιστροφής, χωρίς να επιτευχθεί η παραμικρή πρόοδος από το 1974 μέχρι και σήμερα; Σε τέτοιες ιστορικές στιγμές κάποιοι πρέπει να σηκώσουν το βάρος, όχι μόνο για την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκεται στο σύνολο της η Κύπρος σήμερα, αλλά και για την ίδια την Πόλη μας και για όλη την κατεχόμενη γη μας. Το βάρος θα έπρεπε να το σήκωνε η συντεταγμένη Πολιτεία, αλλά εισπράξαμε απάθεια και μια χαλαρή αντίδραση. Δύσκολα καταπίνεται ότι μας δόθηκε η Αμμόχωστος τόσες φορές και αυτοί που εμείς αποκαλούσαμε ηγέτες, επέμεναν στο «ή όλα ή τίποτα». Και βέβαια μας δόθηκε το δεύτερο!
-Γιατί τώρα η πρωτοβουλία ΜΟΝΟ Η ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ για όλη την Κύπρο; Σε ποιους αποτείνεται αυτή η κίνηση; Θα μας βρείτε πάντοτε και σε κάθε προσπάθεια για να επανενώσουμε την πατρίδα μας. Όταν πια καταλάβαμε ότι οι ηγέτες μας είχαν άλλες προτεραιότες, πήραμε την πρωτοβουλία ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, απευθυνόμενοι σε όλους τους Κύπριους. Η Αμμόχωστος για την Κύπρο. Δανειστήκαμε δυο λέξεις του Ενετού που έκτισε τα τείχη της Λευκωσίας … του Giulio Savorgnan, ο οποίος αφού επισκέφθηκε την Κύπρο, ανακοίνωσε στη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας ότι «μόνον η Αμμόχωστος μπορεί να σώσει την Κύπρο», Solamente Famagosta, έγραψε. Με αφορμή αυτά που είδαν τα μάτια μας στις 15 Νοεμβρίου, αποφασίσαμε ότι η αφετηρία της αφύπνισης θα είναι η Αμμόχωστος για την Κύπρο. Η κίνηση απευθύνεται σε όλους τους Κύπριους, γιατί η απώλεια της Αμμοχώστου είναι η απαρχή της απώλειας του νησιού μας. Υπάρχει χώρος για όλους, κανείς δεν περισσεύει… η κίνηση θα είναι παγκύπρια και ελπίζω ο κόσμος να μας στηρίξει, ιδιαίτερα η νέα γενιά, να στηρίξει μια φωνή που θα βάλει τέρμα σε εκείνη την αισχρή λέξη που εφεύραν οι ηγέτες, την «αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού. Αυτό τελείωσε… από την Αμμόχωστο θα ξεκινήσει ένα κύμα που θα αγκαλιάσει όλη την κατεχόμενη γη μας και τον καθένα που πονάει για την πατρίδα του… Γιατί για μας ο σκοπός της κίνησης είναι η επανένωση της πατρίδας μας, γιατί χωρίς αυτήν ουδέποτε θα μπορέσει η Κύπρος να ευημερήσει και να γίνει ένα «κανονικό» κράτος.
– Με την πίκρα να ξεχειλίζει, την απόγνωση να κτυπά κόκκινo, μπορεί να πετύχει αυτή η πολιτική επανάσταση όταν βλέπουμε την αποχή και τον ωχαδερφισμό να κυριαρχούν από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα; Τα προσπερνούμε και ελπίζουμε, γιατί τώρα κυριολεκτικά οι ιθύνοντες αγγίξαν τον πάτο διεθνώς, ρεζιλεύτηκαν, απέδειξαν τη διάβρωση του κράτους δικαίου, και «ιδίοις χερσί» έβγαλαν στην επιφάνεια τη διαφθορά που επέφερε όλα τα σημερινά δεινά. Επιβάλλεται η προσπάθεια και αυτός είναι ο στόχος μας… μια προσπάθεια από ανθρώπους που δεν επιδιώκουν προσωπική προβολή, μήτε αφορολόγητα αυτοκίνητα… είμαστε κάτοικοι ενός νησιού που αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα κατοχής, διαφθοράς, απουσίας κράτους δικαίου…και είναι η διαφθορά του πολιτικού συστήματος που κρατεί σε καταστολή την λύση του Kυπριακού με αποτέλεσμα την απώλεια της Αμμοχώστου! Είναι καιρός να αποκτήσουμε ένα κανονικό κράτος, ένα κράτος δικαίου με την αληθινή του έννοια. Θα τα καταφέρουμε, ήδη από όλη την Κύπρο παίρνουμε μηνύματα συμπαράστασης και συνεργασίας.
-Πιστεύετε ότι οι Αμμοχωστιανοί ανεξαρτήτως κομματικών αποχρώσεων θα κινητοποιηθούν και θα συνεγείρουν και την υπόλοιπη Κύπρο; Ιδιαίτερα οι Αμμοχωστιανοί, που για χρόνια τώρα καταπιεσμένοι κάτω από την μπότα αφενός του κατακτητή και αφετέρου της «αμμοχωστοποίησης» και της κομματοκρατίας, θα πρέπει να πάρουν αποφάσεις. Σας θυμίζω το «Αμμόχωστος, είναι το καλοκαίρι σου», που υπογράφει η Κυπριακή Δημοκρατία. Η Αμμόχωστος δεν ανταγωνίζεται την επαρχία Αμμοχώστου. Είναι η ναυαρχίδα της, η πόλη, η ιστορία, ο πολιτισμός της είναι αυτός που μας έβαλε στον παγκόσμιο χάρτη της ιστορίας.
-Τι λέτε σε όλους αυτούς που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό την πρόταξη της Αμμοχώστου, και μιλούν εκ νέου για επιχείρηση αμμοχωστοποίησης του Κυπριακού; Τι μπορώ να πω σε κάποιους που βολεύτηκαν με το status quo! 47 χρόνια κατοχής θα κλείσουν φέτος. Είναι η τελευταία ευκαιρία να παλέψουμε όλοι για την επανένωση της πατρίδας μας, που θα φέρει νέες προοπτικές και ελπίδα για το αύριο. Αυτοί που θα παραμείνουν στο επιχείρημα της «αμμοχωστοποίησης» και του μακροχρόνιου, ας παραμείνουν εκεί που είναι.
-Έχετε να πείτε κάτι και σε αυτούς που λέν ότι είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με το κατοχικό καθεστώς για επιστροφή στις περιουσίες τους; Η κατ’ εξοχήν παρεξήγηση που συμφέρει σε πολλούς. Η διεκδίκηση της γης μας και της προσωπικής περιουσίας είναι αναφαίρετο δικαίωμα και υποχρέωση του κάθε πολίτη. Διεκδικούμε την περιουσία μας μέσω της νομικής οδού γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία μας να κρατήσουμε την ελληνικότητα της πόλης μας. Τελεία. Είναι ευκαιρία γιατί η πόλη μας δεν έχει εποικισθεί και θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια για να παραμείνουμε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της.
-Η γενιά των Αμμοχωστιανών που έχουν βιώματα από την πόλη, που διεκδικούν επιστροφή, φεύγει και τι μένει; Φεύγοντας οι Αμμοχωστιανοί θα πάρουν μαζί τους την περηφάνια και την αγάπη τους για την πόλη που δημιούργησαν και η οποία έλαμψε κυριολεκτικά πριν τον πόλεμο του 1974. Ευτυχώς πολλοί πρόφτασαν και τη μεταλαμπάδευσαν στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Στον τόπο όμως θα μείνει ένα κενό ιστορίας, μισός αιώνας απραξίας, μισός αιώνας αγωνίας. Τώρα είναι η στιγμή να ενώσουμε δυνάμεις για να ενώσουμε και τον τόπο μας, και τότε θα ζητήσουμε από την παιδεία μας να βγει από τα στεγανά και τα ψέματα και να αντιμετωπίσει μια νέα γενιά με τις ιστορικές αλήθειες για να μπορέσει και εκείνη με τη σειρά της να πατήσει γερά στη γη της.
Ένιωσα απόγνωση και θυμό, όμως πατούσα τη γη μου…
-Πώς νιώσατε όταν επισκεφθήκατε το περίκλειστο κομμάτι της Αμμοχώστου που άνοιξε πρόσφατα; Και πως όταν ακούσατε να λεν ότι το πατρογονικό σας σπίτι ήταν έπαυλη της Σοφίας Λόρεν; Ένιωσα μαζί με τους συμπατριώτες μου απόγνωση και θυμό, ένιωσα όμως ότι πατούσα τη γη μου, ένιωσα ότι ήμουν εκεί… και έκτοτε παραμένω εκεί. Το σπίτι που στέγασε την περίφημη κυπρολογική βιβλιοθήκη του Δημητρίου Ν. Μαραγκού, αδελφού του πατέρα μου, παραμένει για μένα ένας φάρος στη ζωή μου!
-Η Αμμόχωστος ήταν πάντα ένα εκκολαπτήριο πνευματικών και δημιουργικών ανθρώπων, όλοι αυτοί σήμερα μπορούν να συνενώσουν δυνάμεις για τη Βασιλεύουσα; Για να αφυπνίσουν συνειδήσεις; Πρέπει να συνενώσουν δυνάμεις για να απαλλαγούμε από το κακό και να ορθοποδήσουμε βλέποντας το μέλλον. Αυτή είναι η ελπίδα και σε αυτούς βασιζόμαστε γιατί είναι αυτός ο κόσμος που έζησε μια Σαλαμίνα, που διδάχτηκε από τον μέγα Κυριάκο Χατζηιωάννου, τον Θεοδόση Νικολάου, τον Παναγιώτη Σέργη. Είναι αυτός ο κόσμος που άκουσε τον Γιώργο Σεφέρη να απαγγέλει τη Σαλαμίνα της Κύπρου. Είναι ο ίδιος που αναγιώθηκε με ακούσματα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη και της Κλαίρης Αγγελίδου. Είναι αυτός ο ίδιος που δημιούργησε σταθμούς στον πολιτισμό και στις τέχνες με τον Πολ Γεωργίου, τον Γιώργο Σκοτεινό, την Νίνα Ιακώβου, τον Δημήτρη Ποταμίτη και τόσους άλλους. Η παρακαταθήκη της Αμμοχώστου είναι εκεί. Σε εμάς το καθήκον να την εκτιμήσουμε, να την αξιοποιήσουμε και να την προστατέψουμε ως κόρην οφθαλμού.
Aπαιτούνταν γενναίες αποφάσεις
– Είσαστε στον αγώνα για δεκάδες χρόνια. Τι έχετε να πείτε σε όλες τις ηγεσίες που πέρασαν, κάποιες δημιούργησαν ελπίδες, άλλες τις ενταφίασαν για να βρεθούμε στο τραγικό σήμερα; Θυμάμαι πριν χρόνια η Επιτροπή Αμμοχώστου οργάνωσε μια έκθεση που έφερε την ονομασία «Αμμόχωστος, 36 αιώνες πολιτισμού». Την παρουσιάσαμε παντού, στη Ουάσιγκτoν, στη Μόσχα, στο Λονδίνο, στο Αμβούργο, στην Αθήνα και ο κόσμος έμενε άφωνος μπροστά στην ιστορία και τον πολιτισμό της. Έκτοτε τίποτα δεν έγινε, στην πολιτιστική διπλωματία κλείσαμε την πόρτα, ασχοληθήκαμε με πάθος με χίλια άλλα πιο προσοδοφόρα. Η Αμμόχωστος ήταν πάντα το ενοχλητικό σημείο, γιατί απαιτούσε γενναίες αποφάσεις που θα συνέβαλλαν στην επιστροφή της πόλης στους νόμιμους κατοίκους της και στην επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Αντί των γενναίων αποφάσεων εφευρέθηκε η λέξη αμμοχωστοποίηση. Σήμερα θερίζουμε τους καρπούς της λέξης και ως μωρές παρθένες τρέχουμε να προτείνουμε ΜΟΕ που εμείς οι ίδιοι απορρίψαμε πριν χρόνια.
